Doruntina Kastrati (e lindur më 1991, në Prizren, Kosovë) është një artiste që punon kryesisht në skulpturë, instalime, tinguj dhe imazhe filmike. Përmes praktikës së saj, Doruntina hulumton dhe përqendrohet në trupin dhe marrëdhënien e tij me pushtetin biopolitik. Në mënyrë specifike, ajo e drejton vëmendjen e dikujt drejt çështjeve sociale dhe politike të punës në kontekstin global. Në vitin 2014, ajo u vlerësua me Çmimin për Artist të Ri Vizual nga Galeria Kombëtare e Kosovës dhe fitoi Çmimin Hajde x 6 nga Fondacioni Hajde në vitin 2017. Ajo ishte rezidente në Programin Ndërkombëtar të Studiove dhe Kuratorialëve (ISCP) në New York në vitin 2015, rezidente në Art House në Shkodër në vitin 2018 dhe në Initiators në Athinë në vitin 2018. Puna e saj u shfaq së fundmi në Bienalen e Sharjahut, Sharjah (2025); Manifesta 14, Pristina (2022); “Jeta pa ndërtesa” në ETH Zurich, Zurich (2022), Bienalen Autostrada, Prizeren (2021); ChertLüdde, Berlin (2021); “Më i Madh se Unë – Zëra Heroikë nga ish-Jugosllavia”, Muzeu MAXXI, Romë (2021); “Jo Plotësisht Njerëzor, Aspak Njerëzor” në Fondacionin Kadist, Paris (2021); “Durimi i Tiranës”, Galeria Kombëtare e Arteve në Tiranë (2020); “Heronj dhe Sekrete Publike”, Muzeu Kombëtar i Kosovës (2020), ndër të tjera. Ajo përfaqësoi Pavijonin e Kosovës me një instalacion të ri skulpturor dhe audio të titulluar “Heshtja Jehonore e Metalit dhe Lëkurës”, për të cilin fitoi një Çmim të Veçantë për Pjesëmarrje Kombëtare në Bienalen e 60-të të Venedikut.