
Lorena Kalaja lindi në Tiranë, Shqipëri, ku u diplomua në Akademinë e Arteve të Bukura përpara se të zhvendosej në New York për të vazhduar specializimin e saj dhe për të marrë pjesë në entuziazmin e skenës artistike të New York-ut. Veprat e saj hetojnë fushën delikate të emocioneve, të atyre më të sinqertave dhe më të thella që kapërcejnë personalen për t’u bërë universale dhe, si katalizatorë, i lejojnë ata të cilëve u drejtohen t’i njohin dhe t’i përvetësojnë ato.
Në një dhomë në kalanë e Prizrenit, një video e shkurtër që transmetohet në mënyrë të përsëritur trajton temën e largimit në të gjitha kuptimet dhe emocionet që ajo evokon. Një fëmijë shikon me dëshirë mbi supin e saj drejt kukullës së saj të preferuar ndërsa ajo vazhdon të ngjitet në qiell derisa zhduket përtej një dritareje, në ritmin e tehëve të helikopterit, duke lënë fëmijën vetëm në një dhomë të zbrazët.
Tensioni i skenës lejon konkretizimin e emocioneve që vijnë nga mospërfillja e shikimit të dëshiruar të vajzës së vogël, e cila dyfishohet nga ai i spektatorit që është në të njëjtën situatë duke parë veprën në një dhomë të errët dhe të zbrazët. E njëjta ndjenjë e braktisjes dhe trishtimit që artistja e lidh me përvojën e emigracionit përjetohet në vetën e parë.
Beatrice Ciampa