
Duke punuar me media të ndryshme, duke përfshirë vizatimin, skulpturën, videon dhe veprat në vende specifike, puna e Emre Hüner (Stamboll, 1977) fokusohet në rrëfim dhe asamble eklektike. Ai eksploron temat e utopisë, arkeologjisë, idetë e përparimit dhe të së ardhmes, përballë rishpikjes së entiteteve hapësinore dhe arkitekturore, si dhe formave organike dhe artificiale.
Nocioni i “frikës nga koha” qëndron pas kërkimit dhe zhvillimit të formave dhe rrëfimeve të Neochronophobiq (2015), një video-instalim me tre kanale.
Nëpërmjet kryqëzimit të peizazhit, objektit dhe figurës njerëzore, Hüner krijon një gjuhë filmike të aftë për të përfshirë format hapësinore, arkitekturore dhe organike si tre pjesë të një përkohshmërie të vetme.
Kjo krijon një ndjenjë kohe që është sa e pakapshme ashtu edhe e pafund, ku artefaktet dhe krijuesit e tyre ekzistojnë pa qenë në gjendje të kuptojnë siç duhet funksionet e krijimeve të paraardhësve të tyre dhe përgjigjet për ekzistencën e tyre.
Jessica Cazzola