Jo shumë kohë më parë, ngrohja globale ishte shkencë fiktive. Tani është bërë një shkencë e vështirë dhe një realitet në të cilin tashmë jetojmë. Raportet e fundit të panelit ndërqeveritar për Ndryshimet Klimatike (IPCC) tregojnë se planeti mund t’u afrohet kufijve të dëmtimeve të shumëfishta e të pariparueshëm, më shpejt se sa ishte parashikuar ndonjëherë. Titulli “Gjithçka po bashkohet, derisa gjithçka po copëtohet”, i referohet një situate në të cilën tashmë ekziston e gjithë teknologjia e nevojshme për t’i dhënë fund moshës së karburanteve fosile.
Nëse kriza e tanishme ekologjike, sociale dhe ekonomike do të tejkalohet, është kryesisht një çështje e pushtetit politik. Lëvizja klimatike tani është më e fortë se kurrë. Ajo pengoi projekte të tubacioneve të tilla, si gazsjellësi i rërës së squfurit Keystone X, ndaloi shpimet e Arktikut dhe bllokoi mbushjen në të gjithë globin.Termocentralet me qymyr u mbyllën nga rezistenca dhe lëvizja e shpronësimit, duke i detyruar suksesshëm korporatat e karburanteve fosile t’i shkarkojnë rezervat e tyre. Historia e këtij projekti filmik në vazhdim mund të jetë një histori e fillimit të revolucionit të klimës, momenti kur rezistenca popullore filloi ta rikonfigurojë botën. Projekti ndjek lëvizjen klimatike në përpjekjet e tij për të çmontuar një sistem ekonomik, të varur shumë nga lëndët djegëse fosile. Regjistron ngjarje kryesore për lëvizjen e klimës, duke sjellë shumë situata, kontekste, zëra dhe përvoja.

Dy ngjarjet e para – nga një film për secilën – janë veprime gjatë samitit COP21, në Paris, në dhjetor 2015 dhe një bllokadë të nxjerrjes së karburanteve fosile në Gjermani, në maj të vitit 2016. Në filmin e parë (17 min.) 2016, aktivistët kundërshtojnë Konferencën e OKB-së për Ndryshimet Klimatike në Paris, një qytet atëherë nën gjendje të jashtëzakonshme sigurie. Ashtu si edhe njëzet konferenca vjetore për klimën, të dështuara më parë, COP21 në Paris provoi paaftësinë e qeverive, për t’u zotuar për ndonjë marrëveshje të detyrueshme, që do të kufizonte ngrohjen globale nëpërmjet një strategjie të caktuar për përfundimin e përdorimit të karburanteve fosile. Marrëveshja e Klimës rezultonte në shmangien e çdo gjëje që do të dëmtonte interesat ekonomike të korporatave. Qeveritë tani pretendondojë që marrëveshjet jodetyruese mund të mbajnë pezull ndryshimin e klimës, sepse janë të njëjtat marrëveshjet të tregtisë së lirë që e bëjnë të pazbatueshëm legjislacionin vendor për mjedisin dhe klimën. Filmi “Fundi i rrugës” i realizuar në vitin 2016 (12 min.) e zhvendos fokusin në një veprim masiv të mosbindjes civile në fushat e qymyrit të linjitit në Lusatia (pranë Berlinit). 4.000 aktivistë hynë në një minierë të hapur, duke bllokuar stacionin e ngarkimit dhe lidhjen hekurudhore në një central thëngjilli. Bllokada e ndërpreu furnizimin me thëngjill dhe e detyroi pronarin suedez, Vattenfall, të mbyllte centralin elektrik. Veprimi ishte pjesë e një “përshkallëzimi global” ndërkombëtar kundër industrisë së karburanteve fosile, duke i bërë thirrje botës: “Pushim pa pagesë nga lëndët djegëse fosile” dhe duke e vënë këtë imperativ direkt në praktikë.

Përkundër përpjekjeve të qeverisë dhe korporatave për të na bindur ndryshe, nëse karburantet fosile të braktisen, gjithçka do të përcaktohet, para se gjithash, nga lëvizjet shoqërore dhe shkalla e presionit ushtrohet mbi institucionet. Strukturat e fuqishme na detyrojnë një jetë që e shkatërron jetesën tonë. Këto struktura duhet të ndryshohen dhe ato nuk mund t’i ndryshojë askush përveç veprimit tonë të përbashkët.

Kjo punë e re, si një instalim video, me dy kanale, është paraqitur së pari si pjesë e ekspozitës personale të Oliver Ressler-it “Prona është vjedhje” në MNAC – Muzeu Kombëtar i Artit Bashkëkohor në Bukuresht. Projekti do të vazhdojë me episodet e mëtejshme që do të shtohen, ndërsa vazhdon lufta kundër një ekonomie të varur nga karburantet fosile.

Drejtor dhe producent: Oliver Ressler
Kinematografia, regjistrimi audio: Thomas Parb, Oliver Ressler
Teksti i tregimit: Oliver Ressler & Matthew Hyland
Redaktimi: Oliver Ressler
Nxënësi: Renée Gadsden
Korrigjimi dhe përfundimi i ngjyrave: Rudolf Gottsberger
Dizajni dhe muzika zanore: Vinzenz Schwab

Projekti është autorizuar nga MNAC – Muzeu Kombëtar i Artit Bashkëkohor në Bukuresht, për ekspozitën personale të Oliver Ressler-it “Prona është vjedhje” dhe ka marrë mbështetje nga Fondacioni ERSTE, BKA-Kunst dhe Otto Mauer Fonds.
Falenderime të veçanta për: Calin Dan, Ende Gelände, Christiane Erharter, Matthew Hyland, John Jordan, Max Liljefors, Adriana Oprea, Johanna Schwanberg, Walter Seidl dhe Janet Stewart.

Për frymëzimin e bisedave në temë, do të doja t’i falënderoja pjesëmarrësit në konferencat “Dialogjet mbi Degradimin: Jeta e Mirë, Konsumi dhe Transformimi” në Institutin Pufendorf në Universitetin Lund, Suedi (maj, 2016) dhe “Futurizmi i Dekarbonizuar: Narrating Low Carbon Societies” Në Qendrën Lorentz, Leiden, Holandë (qershor, 2016).