Neda Saeedi krijon mjedise me bazë skulpturore që gjurmojnë dijen dhe mitet stërgjyshërore, si dhe gjenealogjitë që rrjedhin nga vegimet e saj të Mesopotamisë dhe nga përvoja e saj si punëtore kulturore imigrante në Evropë. Ndërsa shkrin epoka, trajta dhe narrativa të ndryshme me njëra-tjetrën, ajo vë në pyetje mënyrën se si arkitektura farkon trupin e njeriut dhe marrëdhënien e tij me botën përmes të kuptuarit vetmor të artistes për punën e dorës dhe qëndrueshmërinë. Brenda hapësirave të saj, të cilat japin edhe përshtypjen e familjaritetit, edhe atë të papritshmërisë, ajo i vetëdijeson audiencat për një poetikë tejbrezore që mund të jetë edhe e lashtë, edhe futuristike në të njëjtën kohë. Për veprën e saj nga edicioni i 4-t i Autostrada Biennale, ajo imagjinon një sy të qytetit që sodit nga e kaluara drejt së ardhmes—brenda piedestalit rrethor të monumentit të shkatërruar të partizanëve—gjë që simbolizon rrëfimin e pasosur të shpërnguljes dhe vendosjes. Vepra e qelqtë frymëzohet nga fenerët Fresnel dhe nga vetë fjala Kosovë, që do të thotë fusha e mëllenjave. Mëllenjat shtegtojnë vetëm në kohë vështirësish; ato gjithmonë kthehen në vendet që i quajnë shtëpi. Gjashtë mëllenja që qarkullojnë brenda syrit theksojnë etnitë e ndryshme të Kosovës në lëvizje dhe kthim të vazhdueshëm. Lëvizja e tyre e pasosur lidhet me rrëfimet e shumta që presin radhën të tregohen në këtë pjesë të lashtë të botës.

Neda Saeedi (1987) ka lindur në Tehran dhe jeton e vepron në Berlin.

Mbështetur nga Goethe Zentrum Prishitna and Radiance

Teksti nga Övül Ö. Durmuşoğlu

Foto nga Tuğhan Anıt